Toen was geluk nog heel gewoon!

Tot besluit een poging tot evaluatie en reflectie

Zo, na 4 weken wennen in en aan Nederland, acht ik mijzelf in staat een volledige evaluatie over mijn trip af te leveren. Net op tijd om het hele hoofdstuk af te sluiten en in te laten binden.
Toch begin ik nu met enige tegenzin aan dit laatste verhaal. Niet alleen omdat ik dit hoofdstuk nog lang niet af wil sluiten. Voornamelijk omdat ik delen hiervan al ontelbare malen heb verteld. De logische en herkenbare standaard vragen heb ik zo vaak gekregen dat ik ze op de automatische piloot kan beantwoorden, zonder er echt over na te denken.
Daarnaast is het soms best lastig om er op terug te kijken. Ik moet bekennen dat details van het begin van mijn trip al vervliegen. Ik ben daarom blij met de verhalen die ik heb gemaakt.

Natuurlijk vind ik het leuk om er over te vertellen, maar je krijgt toch vaak van die ‘daar moet je bij zijn geweest’ verhalen. En je wilt niet die jongen worden die het alsmaar over Australië heeft.
Het is zonde dat ik het avontuur niet ‘echt’ kan delen met mensen hier. Daarentegen vind ik het helemaal super om te horen dat velen (vaak degenen waarvan ik het niet had gedacht) alles hebben gelezen en mij vertellen wat zij het mooiste vonden.

Om het gevoel van Australië weer te geven zal ik de ‘standaard’ vragen beantwoorden met de meest voor de hand liggende clichés. We nemen ze even door…

Hoe was het?
Te gek, super! Fantastisch. Tijd van m’n leven.
Tijdens het reizen kon ik nooit zo goed bevatten waar ik eigenlijk mee bezig was. Soms als ik terug keek op wat ik had gedaan, vaak met behulp van foto’s, besefte ik wel dat ik met iets legendarisch bezig was. Nu ik weer terug ben en mijn reis kan overzien realiseer ik me pas dat ik echt veel te zieke dingen heb gedaan en gezien. Ik ben ook echt heel trots op mezelf als ik hier bij stil sta.

Ben je al geacclimatiseerd?
Wennen in Nederland was geen probleem. ‘Het lijkt alsof de tijd hier heeft stilgestaan’, nog zo’n klassieker, maar wel erg waar. De paar kleine verandering wennen snel en het oude leven pak je snel weer op.
In Australië stuntelde ik nog wel eens met de twee talen en werd, wanneer ik Nederlanders tegen kwam, het Nederlands vrolijke aangevuld met Engelse stopwoordjes. Hier in Nederland was dat vanaf seconde 1 geen probleem. Wanneer alles Nederlands is om je heen gaat dat weer vanzelf. Eerlijk gezegd vind ik het wel jammer dat ik mijn Engels niet meer kan onderhouden.

Mis je Australië ook?
Op zich valt dat wel mee. Toen ik daar was ‘miste’ ik ‘vooral de dingen en mensen die ik leuk vond van hier, maar verder keek ik niet echt om naar mijn leven in Nederland. Nu is het juist andersom. Ik mis vooral de manier van leven. Ik beleefde elke dag iets nieuws en elke dag was een uitdaging. Niet dat mijn leven ‘saai’ is, maar het is wel een wereld van verschil…

Baalde je er niet van dat je alweer terug moest?
Het weten van je vertrekdatum is verschrikkelijk, het ergste wat je kan overkomen en iets waar je vanaf het begin al echt tegen op ziet. Vaak bedacht ik me hoe lang ik al weg was en ‘hoe lang’ ik nog had. Vaak gevolgd door een lichte paniekaanval.
Maar vreemd genoeg wordt het weer verdraagzamer wanneer het echt dichterbij komt. Ik kreeg er wel vrede mee en kon er op een gegeven moment zelfs een beetje naar uit kijken.
Begrijp me niet verkeerd, ik had me nog maanden kunnen vermaken. Soms baalde ik ook van de dingen die ik niet heb kunnen doen. Gelukkig ben ik nuchter genoeg om te weten dat dat gewoon onoverkomelijk is. Het land is te groot en er is te veel te zien. Daarnaast heb ik mijn reis goed gevuld en er had eigenlijk weinig bijgepast. Ook had ik van alles wat ik heb gedaan helemaal niets willen missen. (Naja, dat gedoe met mijn enkel was en is wel erg vervelend.)
Al met al is het op een gegeven moment ook goed om terug te gaan. In dit geval was ik tevreden en voldaan en na zo’n reis leer je wel waarderen wat je thuis hebt. Het was echt fijn om thuis te komen.

Ben je blij dat je alleen bent gegaan?
Ja enorm, dat heeft mijn reis wel erg bijzonder gemaakt. Allereerst zocht ik een reispartner, maar toen bleek dat dat er niet in zat besloot ik alleen te gaan. Ondanks dat ik bedenken kon dat ik me wel zou redden zag ik er wel een beetje tegenop, simpelweg omdat ik eigenlijk nooit alleen was. Nu heb ik in 5 maanden tijd aardig wat uurtjes met mezelf doorgebracht en dat is wel even wat anders.

Uiteindelijk was ik niet vaak echt alleen en heeft het reizen in je uppie wel z’n voordelen. Vooral de manier van reizen is niet te vergelijken. Je trekt je eigen plan. Maar ook in de communicatie en het ontmoeten van andere mensen. In je eentje ben je sneller geneigd contact met anderen te zoeken, maar dit werk ook visa versa.

Ben je dan ook ‘veranderd’?
Nou, ik was niet opzoek naar ‘de echte’ Bart, maar je komt jezelf wel eens tegen, dat is onoverkomelijk. Je bevind je vaak in vreemde, niet ‘veilige’ situaties en de manier waarop je reageert is soms verrassend. Dan heb je ook nog eens veel tijd over om over deze zaken na te denken.
Daarnaast regelt niemand wat voor je dus je moet het allemaal zelf doen. Dit was voor mij persoonlijk wel een eyeopener. Ik hoefde met niemand rekening te houden en kon elke dag doen waar ik zin in had. Dit vond ik wel geweldig en een wereld van verschil met m’n leven in Nederland.
Uiteindelijk is Bart gewoon nog steeds Bart. Misschien wel iets trotser en zelfverzekerder en ik kijk ook wel anders tegen bepaalde zaken aan. Ik weet beter wat belangrijk of goed voor me is.

Wat was nou het allermooiste?
Tsja, u kunt zich voorstellen dat dit geen makkelijke vraag is. Voor mij is de hele reis te zien als één geheel, één totale ervaring. In de hele onderneming kan ik dingen moeilijk los van elkaar zien. Vaak ook omdat het één tot het ander heeft geleid. De manier van leven, het maken van vrienden zijn bepalend geweest in wat ik van Australië en Nieuw Zeeland heb kunnen zien.
Daarnaast zijn de mooiste dingen vaak niet erg tastbaar of klinken minder spectaculair, zoals het ontmoeten van mensen of ontbijten op het dak van je auto.
In grote lijnen heb ik wel een aantal favo’s, maar ik heb zoveel prachtige dingen gezien dat het meer algemeen is en geen specifieke situatie of plek. Onderstaande ervaringen klinken wel geweldig en vatten wel de mooiste momenten samen:

Mezelf laten verrassen door bruisende grote steden;
Het doorkruisen van de onwaarschijnlijke schoonheid van Tasmanië;
Lopen in de eenzame hoge, maar ongelooflijk mooie wildernis van Nieuw Zeeland;
Leven als een ‘echte’ cowboy in West Australië;
Gefascineerd raken van de inspirerende Outback;
Genieten van het leven onder de zon van de Oostkust.
Oh ja.. de Bungee was ook geweldig!


Maar misschien als ik er zo bij na denk is uiteindelijk mijn vertrek wel mijn hoogtepunt geweest. De reactie die dit te weeg heeft gebracht, te lezen in één van de eerste verhalen, was echt geweldig. Daarnaast was het vooraf doorhakken van al die knopen nog wel het moeilijkste voor me.

Wat is je tegengevallen?
Ik heb veel moeite gehad met de afstanden in Australië. Ik wist dat het groot zou zijn, maar dat wordt pas echt duidelijk als je daar bent. Ik wou graag ‘alles’ zien en het werd me snel duidelijk dat dat niet ging gebeuren.
Daarnaast vond ik het vaak vervelend mensen te leren kennen waar je al snel weer afscheid van moet nemen. Heel apart als je afscheid moet nemen van mensen waar je net iets mee opgebouwd hebt. Dit viel me soms best zwaar. Ik was dan ook erg blij met m’n sociale leventje in Melbourne, dat is ook een reden om daar steeds terug te komen. Ook werd ik soms wel eens flauw van de backpack scene, maar gelukkig is er voor iedereen wel wat wils in Australië

En nu…
Nu baal ik er wel van dat het er al weer op zit. Ik heb hier zo lang naar uitgekeken en nu is het gewoon voorbij. Ik heb zo vaak gedacht of verteld dat ik dit ‘ooit’ zou gaan doen. Nu de droom waarheid is geworden moet ik op zoek naar een nieuwe uitdaging.

Zou je nog een keer gaan?
Zeker, ik zou zo weer op het vliegtuig stappen. Niet alleen vanwege het lijstje met dingen die ik nog zou willen doen als ik meer tijd had. Ik zou ook zo dezelfde route nog eens doen. Dezelfde dingen zien en dezelfde mensen ontmoeten.
Daarnaast leidt Reizen tot meer reizen. Ten eerste natuurlijk vanwege de geweldige ervaringen die naar meer smaken. Maar vooral ook alle mensen die je ontmoet. Ze hebben prachtige verhalen, over allerlei geweldig plekken op de hele wereld. Ik ben de afgelopen tijd een aantal potentiële reisbestemming rijker geworden. Als je bedenkt dat je nu ook over de wereld contacten hebt, wordt het wel heel aantrekkelijk!
Zonder twijfel kan ik zeggen dat ik verliefd ben geworden op de twee grootste landen van Oceanië, maar moet in al mijn eerlijkheid wel bekennen dat ik van mijzelf de volgende grote reis wel weer een ander werelddeel aan moet doen. Maar een stiekem uitstapje naar Aussie is natuurlijk niet uitgesloten..

Voor dat het zover is moet ik eerst weer sparen en dus aan het werk. Nederland zal dus eerst weer mijn thuis zijn. Na 4 weken bivakkeren bij de ouders in Zuidhorn kan ik weer terecht in mijn stulpje aan de Slachthuisstraat.
Momenteel concentreer ik me op de voorbereidingen van de Spelweek en het Kanaal POP Festival, dit is namelijk alweer in volle gang. Ik heb voorlopig wat uren werk bij het Jongerenwerk (Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn) en ga verder op oorlogspad naar een nieuwe uitdaging.
Daarnaast ben nog druk bezig met het revalideren, want ik kan niet wachten tot het nieuwe voetbal seizoen begint. Maar bovenal, geniet ik van mijn leventje in het hoge noorden en de vrienden om me heen.

Zo, dat was ‘m dan. Het voorlopig laatste verhaal over mijn reis ‘Down Under’. Ik vond het erg leuk om alles bij te houden, maar de interesse van het thuisfront motiveerde me ook om te blijven schrijven. Ik wil iedereen die me gevolgd heeft op deze site enorm bedanken voor de aandacht. Het was toch elke keer weer afzien om door die enorme lappen tekst te komen! ;)

Bob’s your Uncle!
Cheers! Bart


..If you want something in life, just reach out and grab it!