'My Home Town'

30-03-01, Melbourne
‘My Home Town’

Net zoals na mijn avonturen in Tasmanië en ‘the Prom’ keerde ik na het overweldigende ‘Golden Plains’ succes weer terug naar het vertrouwde Melbourne. Het is een fijne stad om thuis te komen.
Melbourne geeft me een warm welkom, had niet gedacht dat ik me er zo thuis zou voelen. Helemaal omdat ik ook een aantal keren de stad letterlijk ontvluchtte! Melbourne is toegankelijk en verdraagzaam. De mensen zijn vriendelijk, de straten zijn schoon en het ruikt hier zelfs lekker.

Behalve dat ik ook zin had om terug te keren, word ik hier zowaar gemist. Ik heb ondertussen een aardige groep mensen om me heen gecreëerd. Voornamelijk binnen ‘UniLodge’, het appartementencomplex waar ik verblijf, hebben we een gezellige en kleurrijke ‘gang’ boordenvol nationaliteiten. Handjevol Canadezen, paar Britten, Italianen en één Chinees! (Aangevuld met talrijke vrienden van). Elke keer als ik terug kom is iedereen blij en dat wordt meestal beloond met een avondje stappen.

Daarnaast verzamel ik ook vrienden tijdens mijn reizen, deze zijn vaak Australisch en dat geeft een welkome afwisseling. De internationale (student of backpack) wereld is qua gesprekstof soms vaak veel van hetzelfde (wie wat waar). Het omgaan met de Australische mensen doet me meer denken aan thuis.

Anyway, het doet me erg goed dat ik in een korte tijd zoiets op heb kunnen bouwen. Behalve de mensen om me heen is de uitvalsbasis en ‘rustplek’ een erg geruststellende gedachte. Natuurlijk zijn hier ook wat nadelen aan verbonden. Met al die verschillende vrienden is het nu alweer lastig te combineren en moet ik her en der mensen teleurstellen als ik een avondje moet skippen.

Misschien nog wel erger is dat je al snel gewend raakt aan een patroon en vastroest in de situatie. Dit is op zich geen ramp, maar de dagen, zeg weken, schieten voorbij.
Het probleem is dat ik hier op deze manier niet zo veel mensen (die op dezelfde manier reizen als ik) tegen kom. Ik wil namelijk wel wat ondernemen, maar de mensen die ik hier ontmoet zijn erg gebonden in verband met hun studie. Wanneer je in een hostel verblijft ontmoet je veel sneller iemand om samen mee te reizen. Maar begrijp me niet verkeerd, ik ben heel erg blij met de situatie waar ik me in bevind.

De afgelopen twee weken ben ik druk geweest met van alles en nog wat. Het is haast een normaal leventje; sociaal doen, sporten, sightseeing en stappen (en bijkomen). En gezien de internet verbinding die ik nu nog tot mijn beschikking heb, heb ik warempel wat bijgepraat via Skype, geweldige uitvinding!

Ik heb al eerder aangegeven dat ik het echt enorm miste om een balletje te trappen. In het kader van dit dilemma heb ik mijn nieuwe Australische contacten ff aangeboord, inmiddels ben ik twee indoor mix teams rijker, waar ik op zondag en dinsdag m’n wedstrijdjes bij meepik. Echt een geweldige uitlaatklep! Superleuke ervaring ook. Het niveau is niet enorm hoog maar het dat gaat niet ten koste van het spelgenot. Daarnaast ben ik hier een soort van Maradonna, ook een welkome afwisseling. Heerlijk om de ongeslagen koploper even met 12-1 af te drogen, haha.

Naast voetballen blijf ik ook hardlopen en heb zowaar een paar dagen geleden met de racefiets van Chen, de Chinese buurman, langs de ‘Yarra River’ gefietst. Behalve een supermooie omgeving ook een ontzettend geschikte plek voor al die sportende mensen hier. Heb eerder al aangegeven dat er ontzettend veel gesport wordt. Melbourne doet ook echt haar best om zich te presenteren als dé sportstad van Australië.

Zo was afgelopen weekend hier de Formule 1 en begon ook het nieuw ‘Footy’ seizoen. ‘Footy’ is de liefkozende bijnaam van de ‘Austalian Rules Football’. Een soort combinatie van Rugby en Soccer. Heel apart, en echt veel te lastig om hier te omschrijven. Het komt er op neer dat het een echte volkssport is en enorm wordt gewaardeerd, voornamelijk hier in Victoria. Voor de liefhebbers en of nieuwsgierigen; google/wiki/youtube; AFL (Australian Footy League) maar ff.

Goed, een must-see! En met wat Australische vrienden ging ik naar de openingskraker in ‘the G’. Dit is de ‘Melbourne Cricket Ground’ (ja, ze spelen op een rond veld!) Twee ‘grote’ ploegen speelden hun eerste wedstrijd van het seizoen tegen elkaar en het beloofde een enerverende avond te worden. Ik had mijn huiswerk gedaan en wist de regels gelukkig al een beetje, maar kreeg al kijkend van alle kanten uitgebreide uitleg. Ik keek mijn ogen uit, maar de mensen om me heen waren het er na de eerste twee kwarten unaniem over eens dat dit de slechte wedstrijd ooit was.
Er werd kennelijk erg weinig gescoord, want het is schijnbaar niet vreemd als het halverwege 30-50 staat. Gelukkig herpakten beide teams zich in de laatste twee kwarten en kwamen met een zenuwslopende slotfase op de proppen. Uiteindelijk wonnen de Geelong Cats (stiekem mijn favoriet) in de laatste seconden met 1 (!) punt verschil van de St. Kilda Saints! Ongekend, je kan misschien wel begrijpen dat het dak eraf ging. Echt veel te grof, geniaal!

Natuurlijk lieten ze mij daarna ook de beste uitgaansgelegenheden van Melbourne zien. Andere typisch Australische gewoonten als het drinken van ‘Milo’, het ontbijten met ‘Vegimite’ en het verorberen van Kangoeroe is voor mij inmiddels ook gewoon..

Andere noemenswaardige activiteiten die ik heb ondernomen zijn dagtripjes naar Brighton en Werribee. Brighton is een buitenwijk van Melbourne, zeg maar ‘Vinkhuizen aan Zee’. Brighton Beach staat bekend om haar ‘beachhuts’. Talrijke houten huisjes geverfd in de meest uiteenlopende kleuren. Ik heb me laten vertellen dat het kopen van zo’n houten hutje van twee bij twee je een fortuin kost. Behalve een sfeervolle ambiance ook een heerlijke dag op het strand. Zoals eerder vermeld is het weer hier niet zo zomers als jullie misschien denken.
In Werribee, een klein plaatsje nabij Melbourne, vindt je ‘Werribee Manison’. Behalve dit mooie gebouw en haar tuinen is er ook een Nationaal Park waar van alles te zien valt. Waaronder wandelpaden langs de rivier, nieuwerwetse kunst en ouderwetse gebouwen.
Verder komt het toch echt vooral neer op stapperij én natuurlijk Ping-Pong’en met Chen (lees China vernederen) Ja hoor, een paar jaartjes Franse slag op de camping verleer je nooit;)

Als je denkt: ”goh, die jongen zou toch ook moeten werken”. Dat klopt, dat was van origine ook het plan, maar is nu nog niet aan de orde. Behalve dat ik momenteel nog centjes heb en het dus niet belangrijk is, ben ik tot de conclusie gekomen dat het zonde is van de tijd. Zo lang de prioriteiten niet veranderen wil ik al mijn kostbare tijd besteden aan reizen en het zien van de prachtige omgeving.
Daarnaast heb ik vernomen dat het niet heel eenvoudig is om hier voor een korte periode een baantje te vinden. Natuurlijk zal dit alles wel betekenen dat ik met lege zakken thuis zal komen, maar ik heb besloten dat ik dat voor lief neem.

Behalve al het bovenstaande heb ik de afgelopen dagen ook wat tijd geïnvesteerd in het bouwen van een nieuw reisplan. Hoewel ik het hier prima naar mijn zin heb, roept mijn verstand me op om snel een nieuw avontuur te zoeken. Nou, dat gaat gebeuren hoor!
In tegenstelling tot mijn voorgaande voorbereidingen, heb ik me deze keer iets meer verdiept in mijn volgende bestemming. Ik had namelijk geen flauw idee hoeveel tijd ik nodig zou hebben om zoveel mogelijk te kunnen zien. Insiders wisten mij te vertellen dat ik hiervoor minimaal vier week nodig zou hebben én maximaal de rest van m’n leven…
Ja mensen, de komende pak ‘m beet, om en nabij, plusminus, vier weken zit deze jongen in New Zealand! Hoe ik dit ga invullen ga je snel van me horen…

Met wat gemengde gevoelens zeg ik gedag tegen alle lieve mensen hier en stap ik morgen in het vliegtuig. Maar de kans is groot dat ik hier nog weer terug zal keren voordat ik verder ga reizen in Australië.

Say G’day!
Bart